Histo # 2 at Day 1

Kinakailangan kong dito isulat ang journal entries para sa Histo upang masigurong hindi ako magpapakapormal sa mga pinagsasasabi ko. Ang mga nasa panaklong (ang may hindi alam kung ano ang panaklong, please alamin mo.) ay hindi ko isasama sa ipapasa ko, yesss may access kayo sa uncut version! Hahahaha sabaw. Tulad ng dati, may karapatan kang hindi ituloy ang pagbabasa dahil school-related 'to. haha

Okay. Supposedly, these are written shortly after the discussion. Di naman namin alam kaya eto, ngayon palang sinusulat. HAHA Siya nga pala, #2 ito dahil may mauuna pa dapat dito dahil supposedly nga chronological din ang mga entry pero dahil ito na ang una kong naisip, ito na rin ang uunahin kong simulan.

May nakagawian ang mga nagdedebate sa paghahanda nila sa kanilang mga talumpati. Mahilig silang tumingin sa lahat ng aspetong pwede silang atakihin kaya naman sa kanilang paggawa ng mga punto ay kinakalaban nila ang mga ito at sinusubukang depensahan ang kanilang punto at kakalabaning muli ang depensang iyon (sandali nahilo ata ako roon) hanggang sa makuntento na sila sa kanilang makukuha.

Bakit ko sinasabi ito? Dahil maya-maya'y ibabahagi ko ang maikling pagdedebate rin ng aking utak kagaya ng inilalarawan ko kanina.

Ngayong araw (hahahahaha) ay tinalakay sa klase ang kahalagahan ng kasaysayan. Sa'king pagkakaintindi, ang pinakapinupunto ng guro ay kailangan ng kasaysayan upang tayo'y maging maingat sa paggawa ng komento at hinuha sa ibang mga tao. Binigay na halimbawa ang talamak na kultura noon--o hanggang ngayon ba? ng mga Hapon na pagpapakamatay.

Dito na ako nagkaroon ng pagtatalu-talo sa sariling isipan. Sa totoo lang gusto ko nang itaas ang kamay ko noong ginamit ng guro ang pagpapakamatay bilang halimbawa dahil sabi niya hindi natin ppwedeng sabihing makasalanan ang pagpapakamatay ng mga Hapon kesyo Kristiyano tayo't may ganoong paniniwala. Bakit? Dahil kultura nila iyon, may mga sariling kadahilanan at pinag-uugatan ang kanilang tradisyon. Nararapat lang na respetuhin natin ang kanilang kultura. Ibababa ko na ang aking kamay, sige hindi ko na itataas ang kamay ko.

Pero sandali. Kultura rin natin ang maniwalang makasalanan ang gawaing iyon. Ibig sabihin, may kultura na tayong pahahahalagahan? Hindi naman yata maaari iyon. Itataas ko na ang aking kamay.

Buti nalang hindi ko naituloy. Ngayong sinusulat ko journal na ito, gusto ko sanang itanong. Sapat at maaari na bang pagpapaliwanag na ang paghusga ng kultura ay doon lamang sa mga nasasakupan nito? Halimbawa balikan natin ang pagpapakamatay. Mga Kristiyano lamang ba ang matatawag na makasalanan dahil sila lang din naman ang naniniwalang makasalanan ito? Hanggang saan aabot ang ganitong paniniwala? Dahil paano na lamang kung ang kultura nila ay nilalabag na ang pinaniniwalaan nating karapatang pantao? Anong linya ang naghahati sa'ting pagrespeto sa kultura at pagpapabaya sa kapwa?

*

Gusto ko lang linawin, hindi ako gaanong pabor sa pagtrato ng pagpapakamatay bilang isang kasalanan dahil alam naman nating sa Sikolohiya o pwede ring SA na maaaring hindi lang iyong taong iyon ang may kasalanan kundi ang pumapaligid o buong lipunan na rin.

**

Nabasa ko kasi sa blog ni Rap na ginagawa niya e naghahanap ng kasiyahan sa loob ng walong araw--sunud-sunod, walang palya. At dahil napag-usapan namin na may two steps na sa How to be Happy na ang sumusunod,

1. Choose to be happy, and
2. Find things that make you happy,

ni-tag ko na rin ang sarili ko. Kaya naman para sa unang walong araw ng taon ay maghahanap ako ng mga bagay na magpapasaya sa'kin.

Ngayong araw, at alam kong hindi pa ito tapos kaya mamaya titignan ko kung may maidadagdag ako, nagpasaya sa'kin ang:

• Labindalawang oras ng tulog nang hindi sumasakit ang likod o ulo
• Masarap na broiled chicken ni inay, ang tagal ko nang 'di nakakakain noon
• Mashed potatoes
• Nakatapos na ako ng isang journal para sa histo
• May mga okay na pictures ng fireworks galing sa kagabi :D
• Napanaginipan kita :D
  

How to Always Smile (Notes)

A repost of my Lit14 homework. Saw this yesterday, and I really liked what I did. So to cover up my uhm not so nice post, here goes nothing.

How to Always Smile (Notes)

2007. You lose your book in PreCalculus. The thought of your mom scolding you scared you. You didn’t tell her. You just look for the book subtly, making sure your mom won’t know you lost it. You cry at the idea of you leaving the book at the jeepney. You cry all night over the book. You realize, the next day, that your block mate brought it home with him.

The Human Security Act was released. You wonder what terrorism exactly they’re trying to hunt down. You think of the things you want to hunt down too.

Long Test 2 results came. You waited before all left the house, and you cried.

2006. You didn’t cry at school this year. All are surprised.

Eraserheads songs are once again played. You hum to the beat of Maskara.

2005. Your class forgot to turn off the electric fans. This is a big no-no. You hate it. You say you’re the one to blame.

2004. You met boys, for the first time. They do exist! You thought you didn’t care. But you cried about them, and you just can’t stop.

Scientists say they have cloned human embryos.

2003. Your teacher scolded you. You cried, of course. Your cousin spilled everything to your sister. She didn’t have to, but she did. Why did she do that? All you know is that you hated it.

2002. You can’t control the class. You wail. One bitchily said, “Iyakin kasi.” And you barked back, “Ano yun, ano yun? Sinong iyakin?”.

A new theory opposing the Big Bang is out.

2001. Erap was impeached. Everything seems chaotic.

You learn to crochet. The single chain, the double chain. But you can’t do the basic. You cry. Your grandma comes to your aid, and you’re humiliated. You don’t need any help. Cry again.

2000. You run for Assistant Rapporteur for the student council. You’re pretty confident you deserve to win. But your rival won because she was prettier. You didn’t cry, or at least in front of them. It was your first defeat.

1999. Henry Way Kendall dies.

You forgot to bring something home. Your mom scolds you. Your cousin, with his flabby tummy and sweaty armpits mock how you wipe your green, sticky snot. You hate his smelly feet, and you go inside your room. You cry that you’re crying. And you cry that you can’t stop crying. And the worst part is, you cry because you’re crying about crying.

It is endless.

1998. You read about an elephant, and you have to draw it. You’re too proud to trace the elephant, but you can’t draw. What must you do?

Cry.

1997. First day of classes. You don’t cry anymore. But you did, when your teacher asked, “O ano, iyakin ka pa ba?”

1995. It’s your first time to go to school. New bag, new shoes, new everything. You cry out to your sister’s class everyday. Her teacher is annoyed. You’ll meet her someday. You bring orange juice for recess. It spills. You cry, you scream at the top of your lungs, “Juice ko! Juice koooooo!”.

1993. For some reason, your mom scolded you. Everything is just so blurry. All you can recall is that you cried and she said, “Kung hindi ka titigil diyan, bibigyan kita ng iiyakan mo.”

You stopped.

And you mourned for the death of Kerry Von Erich, professional wrestler.

Alright, I'll tell you.

This is the first time I'm actually gonna use this spoiler- spoiler 'cause I don't want you reading a preview of my post and thinking ohmygod what did Koko just do. So I'm trying to remove the very least bit of spoilage. I'm spoiling the spoilers. Lemme say that again, just to be sure--I am spoiling the spoilers.

Alright, people, I'll say it now and I'll say it proud.

This morning,

I wet my bed.

No, I did not pee on it. But since 9am this morning I've been crying like a baby. There's no telling why, but I'm assuring you it's now over. I'm sorry for all the crap I gave you if ever you talked to me during my episode. I guess now I can choose the color yellow.

I don't want to be the Grinch who stole uhm New Year so yea.

Happy New Year guys.

and this takes a lot of strength to do, but :)

*

Imagine! Nine hours of crying. I hope I already emptied all the sorrows I needed to pour out. No more for 2009, eh?

See, colors can do a lot.

At this particular time you are feeling the results of extreme stress and you are seeking a 'way out' but you are pushing too hard. Obviously you need peace, tranquillity and contentment. Your temperament is such that you are hoping, unrealistically perhaps, that your desires will shortly be fulfilled (even if at this time you are not quite sure what those true aspirations may be!).

You are feeling very vulnerable at this time. Nothing seems to be going in the right direction - business wise, private-life wise, everything. You need some emotional security and an environment which could possibly provide fewer problems, but the way you are feeling you can't be bothered even to make the effort.

Conditions are rather confusing at this time. You would like to involved with a particular person or a particular situation butyou are holding back. You find it difficult to make a decision.

You are feeling helpless. The fact that you are unable to control events that are going on around you is subjecting you to considerable stress. This can, if not relieved, cause muscle spasms or hypertension. It would seem that you are, for whatever the reason, being subjected to intolerable pressures. The complete environment would appear to be hostile. It would also seem that you are being driven against your will. You feel - and perhaps quite rightly so - that unreasonable demands are made of you but more to the point you feel as if you are powerless to control the situation or protect yourself in any way. At this time you feel utterly helpless.

The tensions and stresses that you have experienced of late have been the result of trying to cope with conditions which are really beyond your capabilities. You feel completely inadequate to cope with the situation and you would like nothing better to escape from it all and to be able to relax in a problem and pressure free environment where you can do your thing.

*

Sakto.

I can never explain myself

Isang bagay lang ang alam kong gawin.
At sa mga panahong 'di ko yung magawa,
masama talaga ang resulta.
Putulan mo nga ng paa ang soccer player, sige nga.
Pwede pakiiwanan nalang ako. Pwede payagan niyo nalang akong maglock ng kwarto. Pwede? Pwede?

Hindi niyo pwedeng sabihin ang dapat kong gawin. Dahil hindi niyo naman na naiintindihan. Hindi ko mapapaliwanag pero pwede pabayaan niyo nalang muna ako. Tangina.

Out of Coverage

Ang mga tao, may sari-sariling signal na ipinadadala at may mga natatanging taong nakakatanggap lang ng signal na yon. Sila lang ang mga may radar kung may mali sa signal mo.

At ngayong gabi, wala ang mga taong 'yon. Asa'n na ba kayo.

May mga panahong kailangan mo ng kausap, pero maski nasa mall ka at pinalilibutan ka ng libu-libong tao, hindi ka naman pupulot lang ng kung sino di ba. Syempre kailangan mo yung makakaintindi sa'yo.

At ngayong gabi, wala ang mga taong 'yon. Asan na ba kayo.

Nananawagan

...ako sa'king mga musa. 'Di ako makagawa ng paper. :| 'Pag ako gumagawa ng paper madalas gusto ko nandoon lang ako sa isang lugar. Malamang, sa bahay ako gumagawa at ngayong lumipat na kami ng bahay, hindi ko pa nahahanap ang zone ko. Kalungkot. Nauubos na ang oras ko. Nakakalito kung ano'ng dapat maramdaman. Gusto ko nang matapos ang bakasyon para makita na uli ang mga tao sa school, ayoko pa dahil hindi pa ko handa, wala pa'kong nagagawa.

>:

Munting pasasalamat para sa malalaking tao.

Marami akong gustong pasalamatan pero ito ang sampung tao o grupo ng tao na kailangan ko talagang pasalamatan para sa taong 2008. (Maliban, malamang, sa pamilya at sa Diyos dahil noon pa naman sila nariyan at talaga namang nagpapasalamat ako para roon maski minsan 'di halata. Okay fine, 'di lang minsan.)

Lunchmates. Roxy, Maki at Jour Dan (in alphabetical order) dahil maski sa simula ng taon e medyo 'di na gaano nagkakasama e ngayong patapos na ang taon e mas pinatibay pa ang ating pagsasama ng iba't ibang bersyon ng kasabawan at katatawanan. :D Salamat sa birthday present niyo sa'kin. Alam niyo namang unang beses kong magbirthday sa school kaya unang beses ding nakaalala ang maraming tao. Salamat sa balloons, salamat sa cake, salamat sa lahat. Salamat sa kabag sa katatawa at sa lahat-lahat na talaga. Isasali ko na rin pala rito si Pierre Co dahil sa paghatid mo sa'kin sa Project4 at sa pagsama sa lahat. Sa accounting tradition at sa lahat ng aral. Sa homework natin sa Psych at Sci10 sa lahat naaa!

HS Friends. Lalo na kay Nicki na dalawang beses ko nang naging p.e.mate at kay Jescia na maski madalas utang ang pinambubungad ko ay nakakausap ko pa rin nang masinsinan pag kailangan na talaga. Kay Therese na rin dahil pag may kailangan akong itsismis e ikaw ang una 'kong hinahanap AT salamat din pala sa sobrang sayang pagtambay din sa SecWalk.

Kev Pua. Dahil ikaw ang aking tambaymate sa SecWalk noong mga panahong pakiramdam ko wala akong kwenta nung first sem, dahil ikaw ang talagang nakakaappreciate ng mga joke ko, dahil pareho tayo ng balak gawin sa buhay, dahil parati kang nakangiti, dahil sa Ang Pusa Mo, dahil sa "Can you feel the magic? :>", dahil sa pagtiwala mo sa'kin at dahil pinagkakatiwalaan din kita.

Koko Fuel. Rap Diaz at Ace Gapuz. Dahil pinaalalahanan at patuloy na pinaaalalahanan niyo akong mangarap at magsulat.

RDL Mates. Chez Gokingyok, Mikko Alvarez, X Iglesias at Nicole Ang. Isang napakagandang experience ang RDL dahil sa inyo.

Jaime Lizada. Salamat sa paggawa ng ITM project natin, salamat sa paggawa ng Accounting project natin, salamat sa Sabaw Way of Life na tinuturo mo sa'kin, salamat sa malamig na tubig na lagi mong sinasaboy sa'kin.

CoE people. Dahil ang bait niyo sa'kin, lalo na kina JC, Jordan at MJ sa pagtiyaga sa pakikipagchat sa'kin pag nabuburyong na'ko at hanep na pagflood ng comment box ko. Simula nang maging contact ko kayo sa multi, may nagrereply na sa mga sinusulat ko. HAHAHA

T2 people. Lalong-lalo na kina Kim Garcia, Gine, Kev Jazmines at Bryan Salcedo. ITM days at hanggang ngayon namang talaga. JUN din! Miss ka na namin. (As if mababasa mo 'to. hahaha)

NSTP+Blue Christmas kiddos. Salamat sobra at mabait kayo sa'kin. Salamat at pinakilala niyo ako sa mundo ng mga bata. Salamat at for some reason kayo rin ang dahilan ko para mangarap.

Charles Tiu. Dahil pinapatawad mo akong pagka-weird ko sa lahat na ata ng aspeto ng buhay at dahil dumating ka sa buhay ko. ;)

Look here, mister.

Early first sem I kinda liked you. But then weird ka pala. Haha. And then came someone and let's just say I really really like him. After two sems you'd pop out of nowhere asking me out? guh. I hope this doesn't sound mean or anything, but

go away :(

Dahil tapos na ang pagliligpit ng pinagkainan

..panahon na para mag-aral ako. Pero syempre 'di ko pa yan ginagawa at eto ako nagbblog na naman. HAHAHA Kaya naman naisipan kong gayahin ang pinost ni Teacher Pia :D Katamad nga lang mag-tag ng mga tao kaya sali nalang ang kung sinong gustong sumali ;)

Anim na bagay na malamang ay hindi niyo alam tungkol sa'kin::

1. Nagiging adik ang lips ko sa chapstick 'pag nalagyan na. Kaya kung napapansin mong hanep chappy na ng lips ni koko, wag mo nang isuggest ang chapstick. It'll be worse. haha

2. Binunutan na'ko ng ngipin for braces, pero never pa rin nakakabitan. HAHA talk about random. Is this too much information? :))

3. Nakakain na'ko ng...aso, kabayo, usa...at itlog ng langgam >:)

4. Napapanaginipan ko ang mga teachers kapag alam kong may kailangan akong gawin sa subject nila at 'di ko pa ginagawa at madalas pa, masama ang nangyayari sa panaginip kaya paggising, asahang gagawin ko na ang kailangang gawin. HAHA

5. Humihiling pa rin ako sa mga tala at sa mga plate numbers na may 111, 222, 333, 444, 555, 777, 888 at 999. :D Minsan pa nga'y naalala ko pa iyong isa pa naming pamahiin tungkol sa plate numbers na kapag nakita mo ang sum ng birthdate mo (halimbawa ako, dahil pinanganak ako sa ika-20, ang sum ay 2) sa plate numbers nang magkakasunod, e naalala ka ng crush mo! HEHE So kung 27th ka pinanganak, pag may nakita kang 999, naisip ka niya! yiiii hahaha

6. Kinahiligan ko nung bata akong sipsipin ang mga panyo ko. MASARAP E, ba't ba. HAHAHAHHA

Gustuhin ko mang ituloy pa'to, baka barilin na'ko ng mga mambabasa sa sobrang pagkabanidosa. hahaha at baka mapanaginipan ko pa si Sir Canilao (OMG may naisip akong pwedeng nightmare pero wag nalang. haha) mamayang gabi kaya magbabasa nalang ako ng SA. toodles :D

*

Bumalik ka lang nang ligtas, oks na'ko :)

For Dyaime

ayan na. sabaw post. WEHHHHHHH ang corny ko :( hahahahahaha

Sana dalawa ang puso ko

I broke another promise. Here I am posting an entry before the end of the year. Haha


Kagabi tinanong ako ng kapatid ko bakit daw hindi nalang maraming puso ang ibinigay sa'tin ni God. Para raw kung binaril e pwede pang mabuhay muli. Napanood niya kasi iyong Batman Returns nung hapon, at sa mga 'di nakakaalam, ilang beses binaril si Catwoman at sinimot ang siyam niyang buhay. Bakit daw hindi pwedeng ganun na rin sa'tin. Kung sa ganu'ng konteksto, madali lang sagutin iyon bagamat mahirap tanggapin ang sagot: Isang beses lang tayo binigyan ng buhay kaya hindi kailanman natin 'to sayangin. Madali naman niyang naintindihan iyon kaya natulog na siya.

Pero kung kilala mo ako alam mong hindi ako titigil don. I tend to overthink stuff. At iyon na nga, naisip ko bakit nga ba iisa lang ang puso ng tao. Sa tingin ko, dahil sapat na ang isa. Iyon lang iyon. Kung kailangan ng dalawa e bibigyan naman Niya tayo ng dalawa. Wag mo 'kong tanungin kung bakit sa kidney e pwedeng mabuhay gamit ang isa lang. Siguro alam niyang ito ang malamang-lamang na sisirain ng tao sa pinakamadali at hindi halatang paraan. Pero gets? Binigyan niya tayo ng isang puso dahil sapat na iyon para gumana tayo.

Sapat na rin siguro iyon para sa iba pang gamit ng puso, kung titignan mo sa patalinhagang paraan. Sapat na ang isang puso dahil alam naman natin kung ga'no katindi iyan magmahal. Tapos naisip ko, pa'no kung may nagmay-ari na nito? Paano na? Sapat pa rin ba ang isa?

Dalawa lang naman iyan e: may nagmamay-ari na ng puso mo at may nagbigay na rin naman sa'yo ng kanila so mabubuhay ka. O di kaya nama'y may nagmamay-ari ng puso mo't walang balak palitan. Mahirap ito, pero sa dulo ng lahat, ikaw pa rin ang unang nagmay-ari ng puso mo at darating ang panahon na mababawi mo na ito. Mababawi mo na upang ibigay sa iba sa susunod na pasko, o sa Inggles, This year, to save me from tears, I'll give it to someone special~

Hahahaha wala lang :D Maganda gising ko e. haha

Kapisanan ng mga Malamig ang Pasko

A Christmas Post, at marahil para na rin sa katapusan ng taon. Salamat sa inyong pagsubaybay (sana) sa'king mga kabalbalan at kalokohan dito sa aking mumunting talaarawan. :)

Kapisanan ng mga Malamig ang Pasko

...o mas kilala bilang KMP. Naalala ko noon may Friendster group pa ang Kapisanang ito. Pasensya na sa matatamaan, kung ikaw man ang gumawa no'n. Haha.

Ang nasabing kupunan (yeees...parang sina Eugene sa Ghostfighter! haha) ay nagrereklamong malamig ang kanilang pasko--dahil sa alam naman nating lahat--kawalan ng taong pagbubuhusan ng init ng pagmamahal.

Hindi naman kailangang malamig ang pasko. (Malamig in that sense.) Kung may isang bagay akong natutunan sa taong ito, iyon ay ang buhay ay puno ng mga desisyon. Masasabi kong sa taong ito ko palang nakilala ang aking sarili sa paggawa ng mga desisyon. Nakita ko ang aking mga pinapahalagahan at ang mga bagay na handa kong bitawan. Hindi na'ko maglilitanya sa mga desisyong ginawa ko ngayon--parehong mga maipagmamamalaki at mga ibaon nalang natin sa limot pero bakit ko sinasabi 'to? Dahil ngayong taon--o kahit anumang taon--hindi malamig ang pasko ko. Hindi lang dahil sa nakahanap ako ng taong mamamahalin (in that sense ehehehehe) kundi dahil na rin sa pinili kong maging masaya.

Sa lahat ng hanapin mong "how to be happy" lists, ang unang-unang bagay na tutulong sa'yo para sumaya ay ang conscious choice mo to be happy. Ipakalat mo na ang init ng kasiyahan bago pa ito kumulo at maging poot na lamang. Pwede ko siguro ikumpara ang kasiyahan sa...feces--pagpasensyahan. Dapat regular na inilalabas. Minsan kailangang ikaw ang magkusang pumunta sa banyo. Kapag pinigilan, 'di komportable. Kapat matagal nang hindi inilalabas...masakit na.

HAHAHAHA ang gago ng analogy but gets?! SO merry christmas :D :D :D I love you :D :D :D

For the love of sales

So. I heard (read) that there's gonna be a Filipino version of Twilight. Know what? I've had enough. I'm betting my soul there's one hell of a talent pool out there they don't tap just cause they're scared they won't sell.

Dahil ayaw ko pang matulog :)

Sagot sa mga katanungang hindi ko pwede ipakita unless sagutan niyo rin ;) mga unang lumitaw sa isip ko to a...walang sisihan.haha

1. Wow...ang hirap nito a.
2. Jescia Aquilizan
3. ROVILSON FERNANDEZ =))
4. Jackie Yap
5. Patty Sy hahahahaha
6. Jour Dan Galvadoressss!!!
7. Yun kaklase ko sa ma19 na volleyball player?
8. Angela P. Anastacio!! sorry i ditched youu haha
9. Charles :>
10. WHU
11. Forgive me >.< Kev Pua
12. Pristine Fajardo
13.Reese Lansangan!
14.Roxy Enriquez. Para sa pareho.
15.Jour Dan Galvadores =))
16.Anton Bautista.haha
17. Jour Dan parin.
18.Yung guy sa couple #12 nung ballroom!!!
19.Of?
20.AKO! haha kapal. Gang Badoy
21.uhmmm ewan
22.Jescia
23. Sir Darwin =))
24.HONOES i don't know
25.haha wtf Marc Nelson
26.hahahaha Marc Nelson..asa. maski puno hindi ata e.haha
27.Jordan David
28. abama.
29.Tinatanong pa ba. haha
30. pasensyahan nalang. haha

Ayan para makatulog na tayo :D

Dear Multiply

I guess it's true, what they say. You never appreciate what you have until you lose it. Multiply's effin up, and it's frustrateeeeng. Is it just my multiply? Tell me, tell me! haha

Oh wait I won't know if you replied cause the updates page is effed up. Or maybe you won't be able to read cause your updates page is effed up too!

Ayayay! hahaha I never really realized how much I've grown dependent on you, dear multiply! HAHA Pathetic Koko.

Pati pandesal pinatulan.

Kanina kasi may hinahanap ako sa kwarto ng magulang ko. Tapos nakita ko 'tong weird thing sa cabinet ng dad ko. Mukhang tinapay. hmm. Pero ba't naman iiwanang nakabukas dito sa cabinet...Mahawakan nga...Malambot! Medyo malagkit pero di lumilipat sa kamay yung lagkit. Inamoy ko...amoy matamis. At higit sa lahat, cuteee! Stress ball pala siya. hahaha


thanks ed for the title. haha

God's speed

(Oo, ganyan ang balak kong baybay at hindi ako tanga, alam ko ang ibig sabihin ng Godspeed.)

Kaninang umaga ay nagsimba kami nang alas kwatro dahil iyon lamang ang meron dito sa viillage. Papungay-pungay pa kami nang dumating doon at dahil dinatnan ako e bad trip talaga. Aaminin ko, hindi ako nakinig sa kahit anong sinabi. Medyo may pagka-distorted ang pananampalataya ko pagdating sa mga misa--bumabalik lang ang diwa ko sa simbahan 'pag panahon na para magdasal mag-isa i.e. after communion. Aware naman akong mali ang ginagawa ko kaya kaninang umaga habang after communion nga ay nagdasal ako. Sabi ko,

Lord,
Pasensya na. Kung anu-ano pa iniisip ko kanina. Nauupos na naman ang aking kandila. Baka pwedeng pakisindihang muli.

Itinaas ko na ang aking ulo nang may nakita akong parang panyong lumilipad sa langit (seryoso.) Pagkatapos ay kinuyog ako ng kapatid ko.

Ate, shooting star!!!!

Hindi pala panyo ang nakita ko. Nasundan ko ang paggalaw ng "panyo" at nahabol ko pa ang bulalakaw. Natunaw ang puso ko, at muli ako'y yumuko.

Lord,
Ang bilis niyo. At para sa ipinadala niyo, I'm praying for all that I've always prayed for.

Sinong nagsabing hindi sumasagot ang Panginoon? Baka lang inaakala nating 'di siya sumagot. O di kaya'y inaakala nating panyong lumilipad-lipad lang ang pinadala niya.

Merry Christmas :)

*

May kakaiba na naman akong panaginip. Halu-halo pero ang pinakahuling bahagi ay photographer ako sa isang rally. At isang 'di ko inaasahang tao ang namumuno noong rally. Ang makahula, bibigyan ko ng regalo. Lalaki 'to at hindi artista. Kaibigan ko sa iian sa mga klase ko. hahaha

Pakipaliwanagan ako.

Nanonood kasi ako ng Asian Food Channel. Katulad ng ibang mga channel, nagpapalabas din sila ng mga patalastas. Isang lumabas at nakatawag pansin sa'kin ay ang heat resistant pan na binebenta nila. Ngayon, ang problema.

Hindi ko matanto ano ang ikinaganda ng lutuang hindi umiinit.

Pakipaliwanagan nga ako.

I think

it's stupid of me to

.

but i do

.

sad! :|

Fruitcake :D

Because Christmas is so near, because Charles gave me the Eheads Reunion Concert cd (yey!), because this is my favorite Christmas song :)

*
by the Eraserheads

There's a fruitcake for everybody
There's a fruitcake for everyone
There are b-sides to every story
If you decide to have some fun

Take a bite
It's alright
There's some brandy and star margarine to make it bright
Take a bite
It's alright
A little lovin' and some fruit to bake
Life is a piece of cake

It's the season for being happy
But the reason is dead and gone
If the reason for being happy
Takes a backseat when the season's done

Just take a bite
It's alright
Taste the taste that sent all mothers giggling in sheer delight
Take a bite
It's alright
A little lovin and some fruit to bake
Life is a piece of cake

Everybody, everywhere people do you really care
Christmas time has once again arrived
Everybody, everywhere people do you really care
Christmas time has once again arrived

Mistletoe and a little snow
But we don't get it there at fruitcake heights
Mistletoe and a little snow
But we don't get it there at fruitcake heights

Stars are falling down from heaven
But it's nowhere near our town
Miracles are falling down from heaven
But it's nowhere near our town

There's a fruitcake in everybody
There's a fruitcake in everyone
There are b-sides to every story
If you decide to have some fun

Just take a bite
It's alright
Taste the taste that sent all mothers giggling in sheer delight
Take a bite
It's alright
A little lovin and some fruit to bake
Life is a piece of cake

Pedicab

O minsa'y kilala bilang padyak. Iyan lamang ang transportasyong available sa village na nilipatan namin. Bawal ang tricycle kasi maingay. Tama nga naman. Kani-kanina lang ay nasubukan kong sumakay rito (dahil ngayon lang din ako nagcommute pauwi; hindi siya sinsama ng iniisip ko pero ibang kwento na iyon). Una kong napansin ang lolong maghahatid sa'kin. Funky ang kanyang hair. Ayos, sabi ko. Sunod kong napansin ang upuan. Aba ayos, maluwag. At nang aking pag-upo, komportable. Ayos na ayos talaga. Nang sinimulan nang pumadyak ni lolo ay natuwa ako dahil banayad ang paggalaw nito. Sinamahan pa ng malamig na simoy ng Disyembre. Makakatulog na ata ako, ika ko. Dalawa kaming nakasakay sa pedicab. Dalawa kaming ihahatid ni lolo at sinasabi ko sa inyo, malayo ang street namin. (Nasa kadulu-duluhan.)

Nang lumaon, pasakit nang pasakit ang imahe ni lolo sa pagpadyak. May mga taong ang kalamnan sa binti, defined. Yung kay lolo, parang bato--ang salitang pumasok sa isip ko ay chiseled. Parang kwadrado na ang mga gilid ng muscle niya. Malamang dahil sa dami ng mga hinahatid niya sa mga kabahayan. 'Di nagtagal ang malambot na upuan ay hindi na komportable. Ang katahimikan ay nakakabingi, at ang hangin pakiramdam ko gumuguhit sa baga ni lolo. Tinignan ko ang mukha niya, at hindi ko na kinayanang magtagal pa--inilayo ko na ang aking tingin. Minsan ko lang hilingin na sana mas magaan pa'ko sa timbang ko ngayon. Parang gusto kong ako nalang pumadyak para sa kanya. Pero hindi ko ginawa.

At nakarating na nga kami sa tapat ng aming bahay. Sana lolo, sapat ang limang pisong dinagdag ko sa bayad. Maligayang pasko. Saludo ako sa'yo.

I *star* the nation.

koko_wytchocol8: may gusto ako ipost kaso di ko alam ano site man lang nila
isda_k: ?
isda_k: waht do you mean?
isda_k: :)
koko_wytchocol8: alam mo yung i *star* the nation
koko_wytchocol8: campaign?
koko_wytchocol8: nabasa ko lang kanina sa dyaryo
isda_k: hinde eh..
koko_wytchocol8: mula nung sabado
koko_wytchocol8: haha
isda_k: ano yun?
koko_wytchocol8: parang people must decide what specifically can they do for their country.
koko_wytchocol8: ayun haha
isda_k: oooooooohhh
isda_k: :)
koko_wytchocol8: e sakto siya dun sa naiisip ko earlier this afternoon
isda_k: which was? :)
koko_wytchocol8: parang naalala ko lang kasi yung sinulat ko nung hs
koko_wytchocol8: na okay lang na hindi ako ang tumupad sa mga pangarap ko para sa bayan ko
koko_wytchocol8: or sa bayan na'to
koko_wytchocol8: sapat na sa'kin ang malamang natupad yon
koko_wytchocol8: maski hindi sa'king mga kamay
koko_wytchocol8: tapos i was planning to write an open letter to that hero
koko_wytchocol8: thanking that person for making someone's dream come true
koko_wytchocol8: tas nabasa ko yun
koko_wytchocol8: what specifically will i do for this country/
koko_wytchocol8: *?
koko_wytchocol8: i will continue dreaming
koko_wytchocol8: and telling everyone of it
koko_wytchocol8: in hopes that someone will have the guts to do it
koko_wytchocol8: or the skills
koko_wytchocol8: or the luck
koko_wytchocol8: .kev?
isda_k: wait medyo inuulit ulit ko yung basa ko
isda_k: ahhh gets..
isda_k: cool.
isda_k: >:D<
isda_k: sino yung hero na yun?
koko_wytchocol8: ewan
koko_wytchocol8: di ko pa siya kilala
koko_wytchocol8: sana malapit na.

*

wala kasing oras na magsulat nang matino. sa break, pangako :)

May gusto akong isulat.

pero 'wag nalang. haha

Kanina pa kasi yung mga tao sinasabi, "may sasabihin dapat ako e...pero nakalimutan ko na." Kabitin naman uy!

Guess who's back

...back again.

yun lang, thankyouverymuch. haha finally...no more lt's to deal with! :D

Gonna be a good day~

I had a feeling today will turn out great, and it did. It really did. Eco test was, uhm unexpected. HAHA. Psych, we had fun turning this lady::
which way does she turn to you? Clockwise? Counter-clockwise? What is it? Haha When you see her turning clockwise, you generally are a right brainer. If you see her turning counter-clockwise, you generally are a left brainer. Cool, huh? But you can of course try to see her turning the other way, since you do have the other half, don't you? Haha It gets frustrating, but mind you, if you get to change her rotation on purpose, it feels oh-so-great. If you need a tip, try staring at the point where her foot and her shadow almost meets. Or if you're using your laptop try closing it for a while, clearing your head and try again. OR Pierre has a more ingenious idea which he got from a movie. Try blocking your left nostril to prevent oxygen from getting to your right brain, and vice versa. It's crazy and we don't know if it is actually true, BUT IT WORKS! haha

Okay that was too big a side story. Anyway, it also was a good day because hell week is finally overrrr. Haha I also realized I miss my family already. Nathan (with mom and my cousin) dropped by a while ago, and I missed him! :D And he's unusually nice now. But really, the big thing is that someone dropped by and checked how messy our house is. :>

Nagugutom na'ko...

Dahil mag-isa lang ako sa bahay ngayon, at kinuha na nila ang lahat--ref, lahat ng makakain, stove, cabinet at lahat lahat na maliban sa telebisyon, isang kama at ilang mabibigat na gamit, wala akong makain para sa almusal! Nagugutom na'ko. T_T Ayoko naman pumasok na para lang mag-almusal. Ayoko ring gumastos bumili sa kung saan. Gugutumin ko nalang sarili ko. :))

P.S.

Mas productive ako 'pag mag-isa lang ako sa bahay.

Tayo'y magsayawan

Dahil halos matapos na ang linggo ng puyatan. woohoo. Inaantok na'ko pero huling banat [para sa linggo] :: Eco! :)

Good luck sa mga paparating palang ang hell week :D

Kutsarita

Kutsarita, isang kwento tungkol. Dahil iyon lamang ang makakayanan kong ibigay sa inyong mga nagtitiyagang magbasa. HAHA May ganon?

Kasi 'di ba nga naiwan pa'ko dito sa project 4 dahil todo hell week ang linggong ito. So halos lahat na ng gamit andun sa kabila. Kasama na ang mga kubyertos. Kaya naman kaninang nagtimpla ako ng kape (na yung tubig e hiningi lang sa kapitbahay dahil nga lahat ng gamit andun na), ginamit ko yung kutsaritang kadiri...yung kutsaritang round yung spoon at square ang handle. KADIRI TALAGA. hahaha Ayokong ginagamit yung kutsaritang 'yon...ang pangit ng feel nung roundness nung teaspoon at squareness ng handle. HAHAHA paikot-ikot lang ako...

Tapos ang masama pa, dahil iba yung kutsarita, iba rin ang timpla ng kape ko :(

*

Ilang bagay na nagpapabilis ng pintig ng puso ko...
dalawang tasa ng kape sa isang araw,
at ikaw :>

Resistant to change

We moveid into the new house this morning, and I must say it's waay better when it's done na. Haha. Although I'll still be staying in project 4 today until Friday or Saturday because it's hell week for me. Or maybe that's just my lame ass excuse. If there's one thing I discovered about myself in this move to a new house, it'd be that I find it difficult to adapt to change.

On a lighter but sadder note, my room isn't the yellow that I want it to be. Guh.

Wala lang

Your Universe
ni Rico Blanco

Tell me something
When the rain falls on your face
How do you quickly replace
It with
A golden summer smile?

Tell me something
When i'm feelin' tired and afraid
How do you know just what to say
To make
Everything alright?

Chorus:
I don't think that you even realize
The joy you make me feel when i'm inside
Your universe
You hold me like i'm the one who's precious
I hate to break it to you but its just
The other way around
You can thank your stars all you want but
I'll always be the lucky one

Tell me something
When i'm 'bout to lose control
How do you patiently hold
My hand
And gently calm me down?

Tell me something
When you sing and when you laugh
Why do i always photograph
My heart
Flyin way above the clouds?

*

Bad vibes.. sana matapos na'tong linggong 'to.

Ah.

Aah!

AAHHH!

Yun lang. hehe. Gusto kong gumawa ng wishlist pero walang oras. Sa takbo ng mga pangyayari ngayon, sa susunod ng linggo pa ko makakapagpost nu'n. Sana may oras pa si Santa. hahaha. One hell week coming up!

Habang naghihintay

...mag-upload ng pictures from Angel's Apa's debut

Spheres of Influence (for lack of a better title or a fitting phrase in Filipino)

Ginusto kong tumakbo, abutin ang mga natatanaw ko at lampasan pa nga ang mga iyon. Ninais kong sumigaw, ipagkalat sa lahat ang aking pakay. Ngunit sa lawak ng lupain ay napagod din ako. Humulas ang aking pawis, at tumulo sa tigang na lupa. Sa sandaling inabot ng tubig-alat ang mga bitak-bitak na bato, ay tumubo ang isang halaman. Lumabas sa mga hiwa ang mga iyon at binalot ang aking mga paa.

Hindi na ako makatakbo.

Hindi ko na maipagsisigawan.

Umakyat ang mga ugat at hindi nagtagal, binalot na nito ang aking mga binti. Sa simula ako'y luntian hanggang nanuyo na ring paunti-unti ang mga kadena sa'king mga paa. Pinilit kong kumawala hanggang sa maubos ang aking lakas at sumuko na lamang.

Ngunit mabait ang tadhana.

'Pagkat ako'y tinubuan sa'king mga kamay ng pag-asa. Ako'y tinubuang muli ng luluntiang mga dahon. Binalot ng buhay ang aking katawan.

Ano'ng aking ginagawa? Ikinasasaya ang pagkabihag? Naalala ko ang mga lugar na ibig kong marating. Naisip ko ang mga tanawin, ang hanging humahalik sa'king pagtakbo. Binalot ng lugmo ang aking katawan.

Biglang umihip ang hangin. Hinagip ang aking dahon--ang aking pag-asa. Ngunit ano't ano pa, ginulat muli ako ng tadhana. Tinangay ng hangin ang aking dahon sa mga lugar na lampas sa'king tanaw. Dinala ito sa kanyang mga bisig at higit sa halik ang aking naranasan. Lumipad ito't hindi lamang ipinagsigawan ang nais ko. Hatid ng hangin ang aking dahon. Hatid ng hangin ang aking pag-asa. Hatid ng hangin ay ako.

*

Napanood niyo na ba ang Batang Kalakal ng Reporter's Notebook? Kung hindi pa, pakihanap. Mahalagang mapanood ng mamamayang Pilipino ito. Wala akong mahagilap na mga salita upang ipaliwanag ang aking naramdaman noong napanood ko iyon. Sabihin nalang nating,

nanginig ako sa kaiiyak dahil doon.

(...or maybe that's just me--iyakin. Pero di e.)

*

Totoo ba ang sinabi mo? Kung kakailanganing tapusin, tapusin na ngayon habang hindi pa malalim ang pagkakaugat.

Shalalala~

Masaya lang ako ngayon. Iyon lang naman :) Life will be stressful especially this coming week, but I am so fired-up for it.

Usapang tsinelas

Pangalan:Havaianas

Lugar na pinanggalingan: São Paulo, Brazil

Pagbigkas:
ah-vai-YAH-nas (Brazilian Portuguese)
hah-vee-ah-naz (American English)
OMG!-hAH- va- yaH-naZz!! (Filipino)

Materyal na ginamit:Malupit na goma (High-quality rubber).

Presyo:Hindi ko alam. Ganito na lang,
1 pares ng Havaianas = 100 pares ng Spartan

Mga nagsusuot: Mga konyotik at mga mayaman.

Malulupit na katangian at kakayahan:
- Masarap isuot.
- 'Shock-absorbent '
- Malambot ngunit matibay.
- Makukuha sa sandamakmak na kulay, disenyo at burloloy.
- Maaaring isuot sa loob ng Starbucks.
- Mainam na pang-japorms.
- Mainam i-terno sa I-Pod at Caramel Macchiato.
- Mapipilitan kang maglinis ng mga kuko mo sa paa.
- Maaari ka nang mag-dikwatro sa loob ng mga pampublikong lugar at sasakyan...
- Magiging 'fashionable' ka kapag ikaw ay nagkukuyakoy.

Olats na mga katangian:
Mahal!
Mahal!
Mahal!

_____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ __

Pangalan: Spartan

Lugar na Pinanggalingan: Metro Manila , Philippines

Pagbigkas:
spar-tan (American English)
is-par-tan (Filipino)

Materyal na ginamit:Pipitsuging goma (Low-quality rubber).
Presyo: Wala pang 50 pesos.
Isang pares ng Spartan = 20 piraso ng pan de coco.

Mga nagsusuot: Ako at ang masa! Nyahaha!

Malulupit na katangian at kakayahan:
- Maaring ipampatay sa ipis.
- Maaring ipampalo sa mga batang suwail at damuho.
- Pwedeng ipanglusong sa baha at putikan.
- Pwedeng ipamalengke.
- Mainam gamitin sa tumbang-preso.
- Mainam gawing 'shield' kapag naglalaro ng espa-espadahan.
- Mainam isuot sa siko bilang proteksyon habang naglalaro ng piko.
- Mainam na pambato sa picha o shuttlecock na sumabit sa puno.
- Mainam na pangkulob sa pumuputok na watusi.
- Kapag ginupit-gupit nang pahugis 'cube,' e maaari mo nang
gawing pamato sa larong Bingo na kadalasang makikita sa mga lamay ng patay)...

Olats na mga katangian:
* Madaling magkawalaan kapag hinubad dahil halos pare-pareho lang ang hisura.
* Masakit isuot kapag may mga balahibo ang mga daliri mo sa paa.
* Minsan kapag ipinambato mo ito sa picha o shuttlecock na nakasabit sa puno, e nadadamay pati yung tsinelas.

***

Galing kay Jour Dan pero malamang 'di rin siya gumawa nito. Wala lang.

Teh

The sky's wearing a smile :)

This is why I am down on my knees for a zoom lens. Or at least a second floor sa bahay :|

Ilang bagay lamang

...na nais kong ibahagi bago ako bumalik sa pag-aaral.

Iilang bagay lamang ang nakapagpapatigil sa'king mag-aral (yes, I'm that much of a geek) nang hindi masama ang nagiging pakiramdam--magagandang libro, magagandang palabas, magagandang usapan, magagandang panaginip (sa pagtulog). Kaya naman simula pa kaninang alas-otso ay nanonood ako ng mga video galing sa Why Not? Forum. Napukaw ng site na'to ang aking atensyon dahil naipakita sa ANI Acads GA noong Biyernes si Mr. Pagsi, isang guro sa Ateneo. Kung may oras kayo (at alam kong lahat ay mayro'n nito), panoorin niyo.

Nabanggit sa video ni Mr. Pagsi ang mga tanaga, kaya naisipan ko na rin gumawa tungkol sa isang bagay na nabanggit din niya sa video.

Sa aking huling kama
ay ayoko naman na
kumapit sa hininga't
sambiting, "Sana, sana."

Renewed :)

Nothing is more practical
than finding God,
that is,
falling in love
in a quite absolute final way.

What you are in love with,
what seizes your imagination,
will affect everything.

It will decide
what will get you out of bed
in the morning,
what you will do
with your evenings,
how you will spend your weekends,
what you will read,
who you know, what breaks your heart,
what amazes you with
joy and gratitude.

Fall in love.
stay in love.
and It will decide everything.

-Fr. Pedro Arrupe S.J.

*

I am renewed. Today what I prayed for in mass (aside from the usual) was for Him to keep this fire burning. The last words of the priest from his homily was, "That we may be gifts to those who are around us." Maybe that's the best present we can give our friends...ourselves :)

Break.

Because my back's already aching from all the math problems. :-< And I'm not even done with the other practice homeworksssss. Must. resist. laziness. Must. answer. all.

*from Lois.

Name something that made you frown today?
-- The fact that those kids barely have a choice.

What were you doing at 12:00 this afternoon?
-- Cleaning MVP212, laughing, talking about WCG! =))

What were you doing 1 hour ago?
-- Answering math practice homework :|

What is something you will never forget?
-- My birthday. :)) and the numbers of the people close to me.

What was the last thing you said aloud?
-- "Ate."

How many different things did you drink today?
-- 3.

What was the last thing you bought?
-- Grilled boneless chicken from chinky chickens.

What was the last gift you got?
-- Uhmmmmmmm. Birthday gifts last May.

What color is your room?
-- Kadiri white, but it will soon be yellow~

Where do you keep your change?
-- Coin purse.

What is the weather going to be like tomorrow?
-- Not so great, but not that bad either.

Vanilla or chocolate?
-- Vanilla

What are you excited about?
-- Christmas~

Are you very random?
-- Yes.

Do you want to cut your hair?
-- Not really, but my aunt's been telling me I look better with shorter hair. Whatchathink?

What would you do if you got pregnant?
-- Well, I'd keep the baby because of course, that will only happen after I get married. :)

Do you giggle a lot?
-- Mmmm. Dunno.

Do you have plans tomorrow?
-- Call me a geek. I will continue studying. Math. On a Sunday. But we probably will go get some other stuff for the house.

Are you ticklish?
-- Yes, very. I won't say where, but a lot of people know that.

Are you typically a jealous person?
-- Yep. Ask Kevin Pua. :)) Or Odilon Meneses. Or Edrick Santos. Yes, whole names. :))

Are you gay?
-- Gay as in happy, kinda.

Name a friend whose name starts with the letter "c"?
-- Charles

Who's the 1st person on your received calls list?
-- Some unknown person whom Bam texted

What's the 5th text in your inbox?
-- My mom telling me she couldn't shut down my laptop cause it's password protected. :))

Do you chew on straws?
-- No, that is if ever I use one. I'm an advocate of less straw usage. Stop using straws unless you badly need it. I don't know of situations that'll be so, though :|

What is the next concert you're going to?
-- I'm not a concert fan.

What's the biggest disappointment to you lately?
-- :-? Oh gosh, it'll have to be that math is confusing.

How many times have you sworn today?
-- I've lost count.

What were you doing at midnight last night?
-- Trying to sleep

What was the last thing you ate?
-- Marshmallows+ Nutella :)

Have you seen the movie "Dirty Dancing"?
-- Nope

Do you have to do anything tomorrow?
-- Yea.

Is success in your future?
-- Yes. Diretso ang sagot. Haha

When was the last time you copied someone?
-- Uhh?

Are you obsessed over something right now?
-- No, but Jour Dan's been telling me I'm addicted to studying.

Do you have a nickname?
-- Yes. I have lots.

Are you a heavy sleeper?
-- Used to be. Now I'm not so sure.

When was the last time you used a skateboard?
-- Uhmmmm I haven't tried.

When was the last time you said I love you to a parent?
-- I don't think I can remember.

Was today a good day?
-- Yes

What song are you listening to right now?
-- None

How’s school going?
-- Better than last sem.

Are you upset about life right now?
-- Not so :)

What time is it?
-- Time for me to get back to my math problems. Why do you have so many questions? :|

What are you going to do this second?
-- Answer your question, duh

If someone doesn't like you, it's usually because:
-- I'm arrogant.

Last Saturday night you?
-- I forgot. But if I were to answer this tomorrow, the answer'd be...I studied for math. Whattageek.

Do you currently have feelings for someone?
-- Yes

What were you doing this morning at 8?
-- Most probably still sleeping

What were you doing 10 minutes ago?
--Guh. Math still.

Are you angry at anyone right now?
--No

The last person to say they loved you?
-- Mmmmm. hahaha

What have you eaten today?
-- Do I have to say everything? Nutella sandwich, CHOCOLATE SUMAN, grilled boneless chicken, cheeseburger, french fries, marshmallows

What did you do Friday night?
-- Okay maybe Jour Dan was right. I am addicted to studying. (Was reading Eco last night.)

Have you ever been awake for 48 hours straight?
-- Yes, I think. Or something close to it--ITM project cramming.

What did you do two nights ago?
-- OH I was....er...studying for my Asian blank map test.

What was the weather like on your birthday?
-- Great. It was summer :D

Would you make out with anyone on your top friends list?
-- No :|

What does your last text say?
-- Was looking for my dad.

What is the total call time on your phone?
-- Hah? :))

When is the last time you cursed?
-- This afternoon? While we were playing cards? haha

Do you have a dog?
-- Yes, but I don't like dogs. In fact, I don't like animals.

Do you own a stereo that costs more than 100 dollars?
-- I don't know

Do you have a crush on anyone?
-- Happy crushes? Marc Nelson! :)) And a lot of other guys.

Would you like to live in New York City?
-- For a while, yes.

Do you miss someone?
-- Hm yes.

Do you think they miss you too?
-- I don't know

Will you ever speak to them again?
-- Yes

When is the last time you laughed?
-- This afternoon

Have you ever been in a museum?
-- Yes

How old are you?
--SEVENTEEN. Not yet manang. :)) [haha, Roxy.]

Do you plan to go to college?
-- I'm already in college.

Funniest thing you've said in the past 24 hrs?
-- I don't know

*

Natapos din :|

Victims of Circumstance

Kagabi nabanggit ng isang tao na victim of circumstance siya. Ngayon ko lang narinig at gagamitin ang kataga 'pagkat sa tingin ko, ngayong araw na ito, ay nakilala ko ang mga pinakamahuhusay na halimbawa ng mga biktima ng sitwasyon.

Blue Christmas kasi kanina at naging class host kami nina Bea, Roxy at Pierre. Kinailangan kong i-cut ang NSTP activity para sa araw na ito, at ngayong iniisip ko, wala akong dapat pagsisihan. Nakilala ko ang mga cute at bibong mga bata, pero sa di malamang kadahilanan mas drawn talaga ako sa mga lalake-mapamatanda o bata; mas madali ko silang makasalamuha.

Iyon naman ang rason kaya ako tumabi sa mesa ng mga lalake nung gumagawa sila ng mga lantern, cards at iba pa. Napansin kong ang nakahiligan nilang dibuho sa mga ginagawa nila ay ang mga letrang "TBS" (True Brown Spirit [ata]), mga katagang "Tau Gama Phi" at "Delpa". Naitanong ko sa kanila kung ano ang mga iyon at mabilis nilang isagot na ito'y mga gang. "Hindi mga frat, ate. Gang."

Pinilit naming ilayo ang usapan sa mga gang pero nung tanungin ko sila kung saang high school nila gustong mag-aral (dahil wala doon sa paaralan nila ngayon), Quirino raw ang maganda para maraming kapit. Ipinaliwanag nila sa'kin na ang ibig sabihin nito'y kung may kaaway ka at marami kang kapit, tumawag ka lang at bubugbugin na nila ang kaaway mo.

Mas kagulat-gulat pa riyan ay ang mga iba pa nilang naikwento sa'kin. Sabi ng isang bata sa'kin, "Ate, 'pag nasaksak ka ng ice pick hindi masakit pero unti-unti kang mamamatay." Alam na nila iyon sa mga murang edad na (humigit-kumulang) labindalawa. Alam na nilang sasali sila sa mga gang na ito sa edad na labing-apat. Alam na nilang magbibitbit sila ng baril, samurai, ice pick at kung anu-ano pa sa pagsapit ng dilim sa mga kalsada.

Nabanggit na rin lamang ang mga kalsada, pamilyar sa'kin ang mga nabanggit nilang kalsada at lugar dahil galing silang Project 3 at sa Project 4 kami nakatira. Ang iba pa nga sa kanila ay nakatira mismo sa mga kalsadang pinangyayarihan ng mga gang war tulad na lamang ni James na crush ng bayan. (Wala lang, gusto ko lang banggitin. Ang gwapo nung bata e.)

Nakakatakot lang isipin na ang mga batang sina James, Jham, Josh, Jomari, JJ at iba pa (puro J!!) ay kakailanganing sumali sa mga kupunang ito para lang protektahan ang kanilang mga sarili. 'Wag natin silang husgahan. Alam nilang mali iyon, tulad na lamang ng banggit ng isa sa mga bata. Pero wala silang magawa; biktima sila ng mga sitwasyon.

Pinagsabihan ni Bea ang mga bata nang napunta sa usapang ito. Sabi niya, "Huwag kayong maglaban-laban, magkakaschool kayo." Ang sagot ng mga bata, "Ate, 'di kami maglalaban-laban. Magpapatayan kami." Kakailanganin nilang tumbasan ang lakas ng mga dati nilang kaibigan. Kakailanganing kalabanin ang mga kasama nilang lumaki. Pero ang pinakamahirap na siguro para sa mga batang ito ay ang harapin ang katotohanang kaakibat ng kanilang kapaligiran.

*
!! Iba ang mga frat sa gang, ayon sa mga bata. Kapatiran daw ang mga frat. E ano nalang sa mga gang? Ibig sabihin ba nito'y pwedeng magkalaglagan sa mga gang? Dagdag panganib na naman kung gayon! :(

*
May pangarap din ang mga batang ito. Nabasa kasi ni JJ yung nakasulat sa phone ko na, "When I run out of dreams, I run out of life." Tinignan niya ko nang may pagtataka. Ipinaliwanag ko sa kanya. At saka sinabing,

"Ipaglaban mo ang iyong mga pangarap. Maski ano pa yan. Ano nga ba gusto mo maging paglaki?"

"Accountant."

ohhhh~ =))

Bago matulog

Pinakinggan ko ang palatak ng aking relo
at ang naisip ang pag-iling-iling nito.

Bawat segundo'y nauubos,
kinakain ng nakaraan.

Sa inis,
tumakbo ako papunta sa isang pader,
inaasahang ang ulo'y mababagok at babagsak.

Ngunit hindi nangyari ang inaasahan--
napunit lamang ang pader at
isiniwalat ang isang katotohanan.

Isang mundo sa labas ng
dito.

Malinis ang mga linya,
at puro puti ang aking nakita.

Doon, Siya'y aking nakita.

May mga panukat at panulat...
may mga plano't kung anu-ano pa.

Mga makina,
pagawaan ng ano?

Nakita ko ang isa,
aba'y akin itong lapida.

Nakwadro ka. Nakwadro ako:
inakalang ang mundo'y iyong-iyo.

Tumindig ang balahibo.

Takot?

Hindi--bahagi ng Kanyang palabas:
pagbatak ng iyong mga sinulid upang ika'y umindak.

Nakwadro ka. Nakwadro ako:
inakalang ang mundo'y iyong-iyo.

At ang lahat ng lahat ay hindi namang talaga,
at ang tinawag mong akin ay hindi kailanman.

*

Altho it is quick to assume that those capitalized words refer to God (or some other religious figure), that is not my intention. Just clarifying.

*

HISTO GAH.

Ang laki-laki ng mundo

tapos hinati-hati natin--
gumuhit ng mga linya
tinawag itong akin
at iyon, kanya
at matapos ang ilang kurap
bigla uling bura
ng mga guhit, kwadro at hangga

ayayay (read in The God's must be Crazy tone)
ano ba talaga.

*

sabaw na'ko sa histo....

i feel so violated

and stupid. Oh damn you, SA reading. I felt the hairs at the back of my neck stand up. I even felt the damn author watching me with a smug face. OH I feel so violated. haha

(regarding the article, Body Rituals among the Nicarema)

Nagsimula na

Hindi ko alam sa inyo, pero sa kapitbahayan namin, ngayong gabi pa lamang nagsimulang mamasko ang mga bata. Oo, ngayong gabi sinimulan na nilang mangaroling. Nagsimula na ang pagtahol ng aming aso, ang pagkanta--kung iyon nga ang maitatawag doon--ng mga bata, ang pagsigaw ng patawad at ang pagtanggap ng mapang-insultong, "Ang babarat ninyo."

Pasko na~

Walang gana

Sa 'di malamang dahilan, ayokong pumasok bukas.

Hey!

Gusto ko lang sabihin na....


nawiwiwi na'ko sa stress! hahaha

must.learn.to.prioritize.

And so I was reminded.

Ginising ako ng kapatid ko nang pagkaaga-aga, tinatanong kung pwede ko raw siya samahan kunin yung report card niya. Syempre nainis ako dahil masungit naman talaga ako. HAHAHA At gigisingin ako, para 'dun? Kesyo wala si daddy, at 'di rin pwede si inay. May pasok naman si ate, kaya ako ang sunod sa pila.

Hindi ako pumayag pero mali ata ang dinig ko sa sinabi niya, hindi siya nagtatanong kung pwede ko siya samahan, sinasabi na niya na ako nga ang kukuha ng card. Buo na ang desisyon ng lahat at wala na'kong nagawa kundi tumayo sa kama at ipamukha sa lahat na masama ang gising ko. D:<

Kaya ayun nga at nagpunta na kami sa school nila. Malapit sa St. Luke's iyon at sa Quezon City Sports kaya naalala ko na naman yung birthday ni Roxy. Reminder number one. Tapos dumaan din kami sa harap ng Christ the King, at doon tumatawid si Mrs. Math--math teacher ko nung grade school, itago nalang natin siya sa ganyang palayaw para sa kadahilanang ipaliliwanag ko mamaya. Kasama niya ang isang batang nakauniporme ng HSS, mukhang galing First Communion. Naalala ko tuloy yung First Communion namin. Reminder number two.

Pero ang pinakamoving para sa'kin na alaala nung nakita ko si Mrs. Math ay ang unang alaalang dumating sa'kin nung nakita ko siya. Grade school ako noon, malamang. Ipinapaliwanag niya sa'king exempted ako. 'Di ko maalala kung saan ako exempted, pero exempted ako. Ako lang. Unang beses naipakilala sa'kin ang ideya ng exemption. Pakiramdam ko ang galing ko noon. Noon. At sasabihin ko sa'yo, ang sarap ng pakiramdam na maalalang noon, magaling ka. Noon, ikaw ang bida. Oo, banidosa na'to pero masarap nga talaga ang pakiramdam noon. Batukan na ang kung sinumang hindi aayon.

Ang sarap lang mapaalalahanan ng ganu'n pakiramdam. Lalo na't ngayon sa kolehiyo ay napapaligiran na'ko ng mga hebigat na mga mag-aaral. Nakakapanliit, seryoso. Nakakainggit na kayang-kaya nilang gawin ang lahat--acads at co-curriculars. Parang sa halos nangalahati ko nang buhay sa kolehiyo pakiramdam ko nanliliit ako. Sidekick, kumbaga. At masarap lang maalala na minsan, naging bida ako.

*

Tungkol kay Mrs. Math, hindi yung exemption ang una ko talagang naalala. Pangalawa lang iyon. Iyong una kasi medyo kagaguhan. Naalala ko lang na kada taon ata e buntis siya. Parang yung Mrs. Math din ng high school. Nagtaka tuloy ako, anong meron ang mga math teacher, ba't madalas silang mabuntis?

Maybe it's their urge to multiply.....

nyeee hahaha

Roxanne Marie Hosaka Enriquez

Gusto ko lang sabihin na ang hirap mong isipan ng regalo. Nasstress na'ko. Cause really, I want to give you something special on your birthday. (We, actually--your lunchmates.) But unfortunately, we couldn't stick to our plans of collecting zomfg tickets to redeem that big stuffed toy in powerstation cause Jourdan got grounded during sembreak, and we both know that was really unfortunate. SO, Jourdan looked for big stuffed toys nalang, he found this really big Winnie the Pooh, but it's worth SEVEN EFFIN THOUSAND FIVE HUNDRED and we just can't afford that. HAHA So there. HAHA Will show you this after your birthday. I wonder what we'll give you. Haha.

Oh wait.

Jourdan thought of something. What if we give you that lifesize Chris Tiu cardboard in the Olympic Village in Trinoma? I will have to check on that this weekend... Do I have the guts to ask? HAHA For you, tsong! HAHA

*

I WILL DEFINITELY SLIT YOUR THROAT IF ROXY GETS TO READ THIS BEFORE HER BIRTHDAY.

Balita ko

Gagawing full-length movie ang concert ng Eraserheads. Kailangan kong mapanood 'yun. Please lang. Maski ito na ang unang sineng panonoorin ko nang mag-isa! :)

Magpost naman kayo. haha

Lalo ka na Therese. Miss ko nang magbasa ng sinusulat mo :>

Today was a great day.

Unang-una dahil sa magandang kalangitan kaninang lumabas ako para pumasok sa paaralan. Alam niyo yun, yung kitang-kita ang bughaw at ang puting sumasayaw pa para lang pansinin mo pang lalo. Dagdag pa riyan, walang kailangang basahin para sa SA bukas kaya magkakaroon ako ng oras upang magbasa, magsulat, matulog o mag-aral pa nga! Hahaha. Nakasama ko pa ang isang kaibigang matagal ko nang 'di nakikita. Pero sa tingin ko, ang pinakaugat nito ay ang pagpili kong magiging isang magandang araw ito. Nung nakita ko iyong mga ulap, sabi ko, Today will be a great day. Ngayong araw pinili kong maging masaya, at masaya ako nga'y naging.

*

Balak daw nilang dagdagan ang mga taon para sa pag-aaral. Isa para sa Kindergarten, isa para sa mababang paaralan (grade 7). Kung iisipin natin 'yan sa konteksto ng eco..is the marginal cost less than the marginal benefit? Kung ang sagot diyan ay oo, sa tingin ko dapat ngang ipatupad ito PERO ayusin naman muna nila ang sistemang sa ngayon ay iniimplementa. Ang pagdagdag ng mga taon sa pag-aaral ay nangangahulugang dadagdagan nila ang mga silid-aralan na siyang ngayon pa nga lang ay kulang na kulang na. Isama mo pa ang dagdag na gastos sa pagssuweldo sa mga guro. E sa ngayon pa nga lang e ngumingiwi na ang mga kulang-ding guro. Ayusin niyo muna bago gumawa ng bagong problema!

Happy, shalalala. hahaha sabaw :|

Palakpakan!

Natapos ko na ang aking mga papel, at ang inaakala kong mas madaling gawin (Psych) ang siya pang nagpahirap sa'kin. Pero tama na ang usapang iyan dahil natapos na rin bagamat alam kong low quality ang papel ko sa Psych :( Dahil nga tapos na ako sa mga papel para sa gabi, at hindi pa naman oras para ako'y magbasa-basa ng mga aralin, I blog. hahaha Nais ko lang ipaalam sa lahat na hindi ko natatanggap agad ang inyong mga mensahe (SMS). Natatanggap ko sila anim na oras matapos niyong ipadala o 'di kaya'y hindi ko talaga sila natatanggap. Kaya't kung napakahalaga namang talaga ng inyong sasabihin, mangyaring pakitawagan na lamang ako...o patawarin sakaling 'di ko kayo nareply-an. Yun lang, salamat! :)

Iba na ang senate president. Ano kayang mangyayari? Nairita si Gloria. Sa isang dasal na alam naman nating lahat e dinarasal niya! Woohoo.

Scoffs.

You know, when I am annoyed, I usually shut up. And I think of all the things that I can say to that person. I call that collection of very logical arguments and hurtful words Mindscripts. I've prepared 21283875651801 for a certain person, a few for my parents, and one for you. YES YOU. haha even though we're not close. Not at all.

But don't worry, I never use those scripts ;)

oh wait mas bagay ata sa'yo ang /:) .

/:) /:) /:)

hahaha nakasulat na ako ng tatlong blog post ngayong araw na'to. Oh. I stall.

Init sa init

Nagulat na lamang ako

na ang tubig-alat

na siyang sumusunog sa balat

ng aking mukha

ang siyang tumupok

sa'king apoy.

Rusty

Maraming mga bagay na rusty na'ko.

*pangangarap

*paggising nang maaga

*pagiging masayahin

*pagluluto
--Nasunog ko ang niluto ko kanina para sa hapunan. Kadiri. Alam mo yung minsan kung ikaw nagluto tas di masarap parang ikaw ang uubos ng lahat? Ngayon hindi. Ako mismo isusuka ko iyon e. Twas really unfortunate. Burnt milk. And tongue. Ulk.

Sa kabilang dako, nagsayang na naman kami ng oras sa NSTP. Pinagdedebatehan ko pa kung anong mas masaklap, itong araw, o yung INAF day. HAHAHA. Pero 'di na ata ako makapaghintay para sa Sophomores' Day wtf.

Oo nga pala, napanaginipan ko si Winnie the Pooh. :D

Kamusta?

Kamusta ka, tao? Ano ang iyong ginagawa? Naalala ko lang, noong sa harap ng libreng oras, ika'y nagtaka: ng kung anong pwedeng magawa. Gayon pa rin naman ngayon. Pero sa tingin mo, ang pag-upo sa harap ng isang kahon buong araw habang naghihintay na mamula ang mata sa lahat ng mga ilaw at imaheng dumaraan, ang pagpindut-pindot sa kung anumang laruan, ang pagpapataba't pagpapagaang-muli ay singhalaga ng pagtataka ng sa kung saan nanggaling ang mundo, ng pagbuo ng bagong sining, ng pagtuklas sa mga bagong bagay? Sayang ka, tao. Sayang ang oras mo.

Interesante

Unang linggo ng pasukan at interesante naman ang mga pangyayari. Alam mong interesante ang isang klase kung may nahuhuli akong mga linya na tulad ng mga ito::

Isang segundong reyalidad - Hi16, tungkol sa mga larawan

Bawat segundo, kinakain ng nakaraan - Hi16 pa rin

7 million and the lives of 3. Does it equate? - SA21, tungkol sa mga namatay sa nangyaring nakawan sa loob ng U.P. campus

Nakalimutan ko na ang iba, akay Roxy kasi ang aking universal notebook. Mahalaga ring banggiting may binabalak akong sunding schedule sa'king pag-aaral at iba pa. Karapat-dapat nga sigurong taguri sa sem na ito ang Nerd Sem, na siyang ni-coin ni Jaime.

Kung mayroong isang bagay na ilang beses ko nang ibinubulong sa'king sarili, iyon na siguro ang pangangailangang magdesisyon. Sa lahat ng bagay. Kung may gusto ka, kailangan mong gumawa ng paraan para roon. Kung gusto mong bumuti ang lagay mo sa acads, aba tumuwid ka rin. Kung gusto mong dumating sa takdang oras sa klase, aba tumayo ka na riyan.

*

Napipigtas na ang tali. Kailangan mong gumawa ng paraan. Pero 'wag kang mag-alala. Isa na rin to sa mga bagay na pinagdesisyunan ko. Kailangan mo lang akong papaalalahanan kung bakit ko iyon pinili. Kung bakit kita pinili.

Hello?

*Brain, please function.

*Globe, stop effin up.

*Ateneans, what part exactly of CLAYGO do you not understand?

*Accounting, I am so not in thinking-mood yet.

*People, I am bored. or weird.

How come?

Umiyak ang langit--
umiyak nang parang walang bukas,
umiyak hanggang sa mapiga ang huling patak na parang telang pinihit nang may sampung beses higit sa dapat at kaya, na parang ang mga mata nito'y tumatangis na rin, nagmamakaawa na.

Bumuhos ang ulan--
bumuhos nang parang nabiyak ang lupa sa ilalim ng aking mga paa,
bumuhos hanggang sa nadurog ang mga dahon at lahat ng nabubuhay.

Inakala kong habambuhay ko nang di makikita ang iyong ganda,
inakalang magkakaroon ng mga butas ang makinis mong marmol na mukha.

Ngunit nagkamali ako.

Sa lakas ng buhos ng ula'y
nahugasan ang lahat ng makamundong paninira sa iyong mala-diyos na katauhan.

Sa lakas ng iyak ng langit
ay kuminang ang iyong ganda.
Sa sobrang ganda tila ay naintindihan ko na kung bakit kailangang lumuha ng langit.

At sa isang saglit doon,
inakala ko na ring mga mata ko
ang siya palang lumuluha.

*

Because I (thought I) saw someone who looked like he cried all night. Or had an allergic reaction. It reminded me of how hard I cry sometimes. It reminded me of some people I know who look so beautiful when they cry :) Semi-written in the Gesu. haha

Today is Friday.

And the last one before we go back to school.

I'm fine with the idea of school, being the geek that I am ;) Plus (panga)Rap reminded me why I go to school. He made the idea of having to go through another sem of Accounting sound bearable.So yea, sembreak's about to end, and it is the time we (Jaime and I) decide what the soundtrack of our sembreaks are. HAHA. He came up with this brilliant, brilliant idea to put our players on shuffle to let fate decide (since we can't). So...my dear eefod gave me...

I Just Called to Say I Love You by Stevie Wonder. AHAHA

and he got...

Close to You by The Carpenters.

WTF. Haha

As for my first sem, it'd definitely be...

Ang Pusa Mo by Pedicab HAHA

and for the second sem,

Supermassive Blackhole by Muse

because it has that I'm-back-and-I'm-so-gonna-kick-your-ass feel. HAHA. Let's get it on!! Wooohoo.

What's the soundtrack of your sembreak? Of your life? :-?

P.S.

Even if I really don't mind going back to school, I want to finish reading some books. HAHA :D

Title.

wala akong maisip na title. ikaw,meron?

*

Humigop ako ng kaunting hangin
kinolekta ang lahat ng makakaya--
umakyat ang mga balikat,
may papikit-pikit pa
at saka sila pinakawalan
sa isang buntung-hininga.

Sa tingin ko
ngayon alam ko na
kung bakit wag raw gaanong mangalumbaba.

At pumalatak,
bumuntung-hininga
nang parang walang bukas
pagkat sa'king pagkawala
ay nalaman ang isang katotohanan:

Ang kapalaran ng isang buntung-hininga
ay ang umakyat sa kalangitan
at itulak ang mga ulap.

Kung gayon.

Sa tingin ko di ko kayang isiping
ako ang siyang dahilan
ng bagyong sumira
sa bubong ng aming kapitbahay.

Inggit.

Matinding inggit ang nararamdaman ko ngayon. Ang swete ng mga 'kano. Sana may ganu'n din tayo rito. Naalala niyo kung paanong gusto kong mabuhay sa panahon ng mga dakila? Sana matupad kay Obama. Titignan natin, titignan natin.

Sana maging may kwenta rin mga politiko natin
Sana may dignidad din ang mga politiko natin tulad ni McCain
Sana sana sana!!!

Eto mga dapat basahin.
http://opinion.inquirer.net/inquireropinion/columns/view/20081105-170285/Dramatic

at (ngayon ko lang nalaman to. haha sana may ganito rin tayo)

http://opinion.inquirer.net/inquireropinion/columns/view/20081105-170283/Direct-democracy

ahay.

Naisip ko lang a.

Sobrang sabaw na ako hahahahaha at di makatulog. Ayan tuloy. Hahahaha. Parang okay na'ko sa tulang 'to. hahahahhaa. distorted haiku::



Kung di ka makatulog,
bakit mo idaramay
ang mga tupa?

Natapon na e.

Natabig ko ang baso sa mesa
at tila nagulat ang lahat.

Parang joke ang itsura nila,
slow-mo,
Nooooooooo

Sisiksik kasi ang tubig sa salamin
at kakailanganin kong
isiksik ang tissue sa ilalim para lang mapunasan.

Ang hirap nu'n ano?
Kailangang patulisin ang papel,
panipisin, patigasin,
para kumasya sa manipis na pagitan
ng salamin at kahoy.

Ang hassle nga naman
kung bubuhatin pa yung buong salamin
tas mauudlot ang kainan.
Tas di pa naman commercial.

Pero natapon na e.
Iintayin pa bang maglakamat yung narra.

Dalawa lang iyan e,
pupunasan mo o
hahayaang mamuti ang kahoy.

Gayunpaman,
natapon na e.

*

This is me writing something for the sake of writing :| Come on. Please just one decent poem before I go back to school. Guuuuuuuh.

Hello World

Ilang beses na nung buong sembreak na buksan 'tong blog sa multi.. at laging sinasara rin. Kasi wala akong masulat. Nakakalungkot. Ang daming dumarating pero wala, hindi ako makasulat nang matino. Parang ngayon. Kshhhhh.


Gusto ko ng magandang notebook pangjournal...Buy me one,will ya? :D

sched.

yun lang, thankyouverymuch. wala nakong mabasang libro...back to being emo.

Beside the teacher's table

*finally, something to write about. kasi kayo e! mag update nga kayo ng mga multiply niyo! haha tell me about your oh-so-fabulous sembreaks. hahaha

If I look back on my high school days and will have to pin point those moments with the most valuable education, those moments will have to be when I sat beside the teacher's table.

Now, please, don't tell me I'm such a teacher's pet although I will have to admit I was something close sometimes.

Anyway, the memories beside the teacher's table are quite vivid, especially those with Miss Aniago. Whenever we have to rewrite certain essays, or write new ones, I'd get to spend time talking with this brilliant teacher. If I remember right we discussed El Fili and other novels further, her controversial love story with a seaman, and definitely some of my dreams.

I like sitting next to the teacher's table. I get to ask questions which aren't really necessary but are related to the topic--applications to life, more often than not. But really, it was more of getting to know the teachers, letting them reveal who they really are, when they don't have to stand up and follow what is set on the lesson plan, when they don't have to see what their students are doing, when they get to rest.

So why write about these experiences aside from the obvious fact that I am very very bored? I miss those days. In college, only two professors were stimulating enough to make me want to ask. Sir Nori of Fil12 and Sir Jimenez of Theo121. Although I never really got to ask Sir Jimenez cause he looks a lot scarier. haha.

Also, I was reminded of these experiences because our family's been praying the rosary for two nights now because Mary's statue is here for the rosary month. (My mom's been praying since the start of October.)

Anyway, praying the rosary reminded me of the feeling I've always felt in high school. See, we pray in the morning, before every meal, before every period and before we go home. We memorize every single prayer and had them engraved on our tongues. When we have to pray them, they just roll of our tongues. It kinda made me feel guilty cause we're not really meaning any of our words.

So beside the teachers table I asked our religion teacher then, Miss Malayas. Why pray? I feel that this isn't even praying. Should we still pray? I don't mean anything anyway.

She said, "Pray anyway".

Now maybe my question was weird. I think the only reasonable answer is to pray, meaning every single word. But what she said, "pray anyway" made me pray anyway until I realized how stupid my question was and how obvious the answer is.

Now I try to pray. In the real sense of the word.

*
Read twilight already, it's not the type of the book that I'd want to read again and again. Truth is, for me, it's the book that you read just cause.

uhm

i miss writing.

Le sigh.

And when the universe has finished exploding, all the stars will slow down, like a ball that has been thrown to the air, and they will come to a halt and they will begin to fall toward the center of the universe again. And then there will be nothing to stop us from seeing all the stars in the world because they will all be moving toward us, gradually faster and faster, and we will know that the world is going to end soon because when we look up into the sky at night there will be no darkness, just the blazing light of stars, all falling.

*

from The Curious Incident of the Dog in the Night-time by Mark Haddon. Am reading it again. Ah! I am emo.

Are you happy?

Nathan wrote this list on his pad paper::

Owen is nat happy.

Marie Jon is happy.

It was a list of his classmates, and whether they were happy or not. I was reminded of his usual question before, "Ate, are you happy?"

Right now, I'm just not that happy. Don't ask me why, I don't know either. >.<

Si Lord talaga o.

Kung anong hiningi mo, iyon ang ibibigay. Haha. Salamat po :D Will do better next sem. And all the other sems. Right? Right.

pedis specto

Sumayaw-sayaw ang ilaw sa'king mga mata...

parang treng dumaan

o mga alitaptap ba?

Hindi ko alam.

basta't sila'y sumasayaw

sa likod ng umaagos na grupo ng mga binting

naglalakad

paroo't parito.

Saan nga ba sila patungo?

Pakaliwa? Pakanan? Patungo sa akin?

At habang inaakala mong alam mo na:

"Pakaliwa ang agos ng mga nagmamadaling ito."

ay biglang may sisira ng agos.

"Hindi, hindi, pakanan!"

O di kaya'y titigil na lamang silang dumating,

mawawala,

lilinlangin akong hindi na sila nagmamadali.

At saka ko makikita ang nakasisilaw na ilaw

mabababad ang aking mga mata.

Lilinlangin akong hindi na sila darating

at saka ko makikita

sumasayaw-sayaw ang mga ilaw sa'king mga mata.

*

Grades will hopefully be up later midnight. I am scared. Gah. Guys, join expo tour. Please :(

ipaliwanag mo sa akin.

Minsan, tinanong ako ng bulag:

"Ano ang dilaw? Ipaliwanag mo sa akin."

Ah...Madali lang ito. Dilaw. Dilaw ang kulay ng araw, ng mangga, ng saging na hinog...

at sa kalagitnaan ng aking pananalita, gitlang-gitla ako sa mukha ng bulag. Walang bahid ng, "Ah..Naiintindihan ko na." Nabatid ko ang aking kahangalan. Hindi pa niya ito nararanasan. Naghintay pa rin ang bulag at akin siyang tinitigan.

Hindi maaari. Hindi talaga maaari. Hindi hangga't iyong nararanasan.

Nawala ang kulay sa mukha ng bulag at lumakad papalayo. At niyong sandaling iyon ay isinigaw ko ang isang pahabol:

Ginoo, minsan ba'y ika'y naging masaya na?

"Oo naman, oo naman."

Kung gayon iyon ang dilaw. Gano'n ang dilaw.

*

Tulang isinulat ko para kay Therese Lansangan nang hingan kami ng isang alaala para sa kanya. Sa rami ng pinagsamahan, ang hirap ipaliwanag. Kaya eto nalang. Muli, maligayang bati ;)

Para kay Therese:: Kung mababasa mo man iyong sinulat ko sa canvas, at iba ang nakasulat dito, ito paniwalaan mo dahil pinahaba ko lang iyong sa canvas :)) At sakali mang magkaiba ang nakasulat dito at sa kopyang kinuha mo, pasensya na. Haha Inalala ko lang kasi to at hinugot sa utak, BAT MO KASI KINUHA KOPYA KO >:P haha