Call a friend

Hello.
Pagod na'ko, 'yun lang.
Pero 'di ako depressed.
'Di talaga.
Or 'di na.
Noon siguro.
Salamat po sa sinulat niyo,
I needed that.
And you're right.
I don't realize that.
At narealize ko lang kung ga'no na'ko ka-affected
by one part of my life
dahil noon,
(nung semi-depressed ako)
iyon lang naman ang problema--

pero hatak ang lahat.

Kung may isang nakatama talaga sa'kin kanina,
excessive crying na siguro yun.

Mag-isa ako?
Iiyak ako.

Pero wala na 'yon.

At kung may natutunan ako sa pag-iyak ko,
e kapag nahuhuli ako ng mga taong umiyak,
kapag may iba nang tao,
kapag may taong nandiyan,

tumitigil naman ang mga luha.

Kaya salamat sa mga taong nandiyan.

Sa mga taong alam na kailangan mo sila without even you asking.

Pero kalimutan na natin yan.

Okay na'ko.

Sinusulat ko lang 'to
siguro dahil na rin sa

ayokong maiwang mag-isa uli.

Wala lang. Yun lang naman.